Brieven bieden troost in deze afstandelijke tijden. Vorige week schreef Nathalie een brief naar Linda. Daarin vertelde ze hoe ze genoot van "TRAAG" tijdens haar verlof. Iets wat ze door haar grootmoeder, die ze even 'ontvoerde' uit het rust- en verzorgingstehuis en opving bij haar thuis, opnieuw ontdekte. Linda schreef Nathalie een brief terug. Ook deze keer mag je terug meelezen!
Dag Nathalie,
Zo fijn om een brief van jou te krijgen . Alhoewel, als je het TRAAG wilt, dan is een brief in een ‘envelop’, met een postzegel erop de TRAGE weg.
En raar maar waar, ik vind het zo fijn om ‘echte’ post te krijgen. ‘Heb je de post al uitgehaald’, is een dagelijkse vraag bij ons. En dan met het sleuteltje vol verwachting naar de brievenbus gaan. Ik krijg graag post! Dus deze brief zal jou ook met de post bereiken.
En in deze coronatijden betekent POST ook, misschien een uitnodiging voor vaccinatie. ‘Heb jij jouw brief al gekregen?’, een vraag die wij als buren - zo goed als allemaal 65+ - aan elkaar stellen. Vreemd toch, tot voor Corona was ik niet zo’n vaccin-fan. Griepvaccin? Nooit toegelaten!
En toch, ik heb mij nooit vragen gesteld toen ik allerlei vaccins toeliet om comfortabel op reis te gaan. Gele koorts, malaria, … Ik moet eerlijk bekennen dat ik toen zelfs de bijsluiter niet las. Het doel, op reis gaan, heiligde de middelen. Nu ik gevaccineerd ben met AstraZeneca, stel ik met verwondering vast dat ik mij daar meer zorgen over maak.
En toch, traag is voor mij niet altijd gepast. Inderdaad, tijd nemen om met je oma rustig te eten en te babbelen, tijd nemen om naar elkaar te luisteren, genieten van tafelen, we moeten dit terug leren.
En evengoed is SNELHEID een deugd. Laat die vaccinatiecampagne maar vooruit gaan! Ik zie dagelijks mensen die het heel lastig hebben, die hopen dat het vaccin ook wat meer vrijheid zal toelaten, het duurt heel lang! Bij sommige mensen zie ik de ANGST groeien: zal het ooit voorbij zijn? In dat verband las ik in de weekendkrant een heel mooi stukje van Chantal Acda, een zangeres die ik een paar jaar terug - toen we nog naar de schouwburg konden gaan - live zag.
Ik citeer haar hier graag: ’Toen ik heel diep zat, kon ik eigenlijk niets anders dan die angst in de ogen kijken en haar een deel van mezelf laten worden, zodat ik er niet langer bang voor hoefde te zijn’… Dat donkere hoeft niet per se weg, ik heb het aanvaard. Onze samenleving is er zo op ingericht dat we ons altijd goed moeten voelen, meer er ligt ook waarde in grote twijfel en verdriet. En wat verder zegt ze : ‘Kwetsbaarheid is geen aaibare zwakte, maar een wezenlijke kracht.’
Haar woorden raken mij en stemmen mij hoopvol. Hoop dat de kwetsbaarheid die de pandemie zo duidelijk maakte, een wezenlijke kracht kan worden.
En nu ga ik verder genieten van de mooie muziek van Chantal Acda, ‘Saturday Moon’, een aanrader als je het mij vraagt.
Een virtuele knuffel,
Linda
