Dag Linda die de snelheid apprecieert,
Snelle Linda, dus ;)
Het gaat vooruit, het gaat stilaan verbazend goed vooruit. Ook mijn ouders kregen deze week hun vaccinatie. Een nieuwe generatie die bevrijd wordt, de uwe. Ik kan me voorstellen dat jij ook snakt om je kleinkinderen te knuffelen. Mijn kinderen waren zeker tegenover de grootouders nog strakker in de leer dan wij: ze waren zo bang dat ze hun grootouders ziek zouden maken. Of hoe heel veel liefde, toch ook veel afstand kon creëren. Ik kijk uit naar het moment waarop we die bladzijde kunnen omkeren...hopelijk binnenkort.
Ik voel precies aan dat we stilaan evolueren naar een samenleving waar alles voorzichtig terug georganiseerd zal worden. Nog niet halsoverkop, knuffelend, op één hoop, maar toch contact dat iet of wat menselijk is.
We kwamen maandag met de staf voor het eerst terug buiten. We vergaderden rond de nieuwe vuurput in de tuin van Fatima en tegen de avond in de tuin van Broelkaai 6. Heerlijke plekken...die ons doen verlangen naar de echte activiteiten... We waren blij als kleine kinderen, opgeladen door de zon en de vitamine D. Daags erna was er een competitie wie van ons team het hoogste kreeftgehalte had. Die georganiseerde samenleving wordt nooit echt mijn dada....Ik was alvast de zonnecrème vergeten.
Een stuk lockdownleven wil ik graag koesteren: de boeken. Wat heb ik goede boeken gelezen met dank aan Warda El Kadourri en onze Jan Timmerman voor de tips. De Japanse klassieker “Kokoro, de wegen van het hart” van Natsumé Soseki, over liefde, eenzaamheid, loyauteit en vriendschap. Honderd jaar geleden geschreven, zo tijdloos en universeel. Ook de essays van Achebe raakten me sterk, en “Het geschenk” van Edith Eger. De levenslessen van de 90-jarige Egger die de concentratiekampen overleefde en psychotherapeut werd, zou gelezen, herlezen, getraind moeten worden, vanaf de kleuterschool…Ze beschrijft zaken waarin mensen gevangen kunnen zitten en geeft oplossingen; zoals de gevangenis van slachtofferschap of de gevangenschap van het niet uiten van gevoelens…
Kijk je ook naar “Zorgen voor mama”? Die Ellen, wat is me dat een sterke vrouw... Hoe zij als alleenstaande moeder niet tuimelt in de gevangenschap van het slachtofferschap en waar zij haar kracht vandaan haalt, is me een raadsel. Nu, we hoeven onze voorbeelden niet zo ver te zoeken op tv. Ze lopen vlakbij ook rond, iets meer onder de radar.
Deze zomer hoop ik “echt” langs te komen met eigen bloemen. Ik kweek hier vanalles...De mooiste naam van mijn kweeksel is in het Engels “sweet pea”. De naam alleen al... zoete erwtjes, rechtstreeks ontsnapt uit de tuin van Eden... Je mag ze niet opeten. Je mag alvast verlangen, watertanden en niet toehappen...Zouden die “sweet peas” niet vertalen hoe we ons collectief voelen?
Liefs
Nathalie
Op zoek naar nog meer positiviteit? Nathalie gaat in "Look on the brighter side of life" aan de slag met NLP (neurolinguistisch programmeren). Op die manier leren we vat te krijgen op hoe we omgaan met bepaalde dingen in ons leven.
