Onze stagiaire Victoria, die als jonge vrouw van Oekraïne naar België verhuisde, deelt haar indrukken van het inspringtheater ‘Samenleven in diversiteit’. Ze vertelt hoe het interactieve theater haar aan het denken zette over vooroordelen, communicatie en echte verbinding tussen mensen met verschillende achtergronden.
Mijn indrukken van het inspringtheater: “Samenleven in diversiteit”
Onlangs woonde ik het inspringtheater “Samenleven in diversiteit” bij. Toen ik las dat het publiek niet alleen mocht kijken, maar ook zelf kon meespelen in de scènes, vond ik dat heel bijzonder. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt, dus ik keek erg uit naar de avond.
In het begin wisten niet alle bezoekers wat ze moesten doen. Sommigen waren misschien een beetje verlegen. Maar stap voor stap werd de sfeer opener. Mensen begonnen te praten over wat ze zagen, hun mening te delen, soms te discussiëren. En toen sommige deelnemers op het podium kwamen, leek het alsof ze echte acteurs waren - vrij, eerlijk, en helemaal betrokken.
Wat me verraste, was dat veel lokale mensen actief deelnamen aan het gesprek. Ik dacht dat Belgen niet zo vaak nadenken over het leven en de gevoelens van mensen die uit andere landen komen.
Het leek alsof ze vooral in hun eigen bubbel leven en niet snel nieuwe mensen toelaten. Maar die avond liet iets anders zien: steeds meer Belgen zijn nieuwsgierig, open en willen begrijpen. Theatermomenten zoals deze helpen ons nadenken over hoe we met elkaar praten, welke woorden we kiezen en hoe we contact maken. Want de manier van communiceren kunnen we zelf veranderen; we hoeven niet te wachten tot de ander dat doet.
Wanneer het podium een spiegel van het leven wordt
Voor mij, als iemand die naar België verhuisd is, waren veel scènes erg herkenbaar.
Eén verhaal raakte me speciaal: een Belgische vrouw zocht iemand om het huis van haar ouders te huren, en een vrouw uit een ander land reageerde op de advertentie. Maar door vooroordelen werd ze meteen afgewezen. Helaas gebeurt zoiets echt, ook met mijn familie en vrienden. Vooroordelen zijn pijnlijk: mensen vormen een mening over je zonder je te kennen. Dat doet pijn.
Ik vind het interessant om te begrijpen hoe lokale mensen zulke situaties zien: wat ze voelen, wat hen drijft. Communicatie is tenslotte meer dan woorden. Het is iets tussen twee mensen.
Wanneer we onze gevoelens delen en de ander echt luistert, ontstaat er een ruimte voor begrip en verbinding. Het maakt niet uit wie we zijn of waar we vandaan komen, via emoties komen we dichter bij elkaar.
Voor mensen die naar België zijn gekomen, is het belangrijk om te onthouden: we leven nu in een andere cultuur, met eigen regels en tempo. We moeten dat respecteren. Soms lijkt de manier van communiceren wat afstandelijk, maar vaak is het gewoon anders, niet koud. Geef jezelf tijd om te kijken, leren, en je aan te passen zonder je eigen identiteit te verliezen. En voor de lokale mensen is het goed te weten: openstaan voor nieuwe mensen verandert hun wereld niet, het verrijkt die juist. Iedereen die hier komt, brengt iets mee — ervaring, ideeën, energie. Als beide kanten willen luisteren en elkaar proberen te begrijpen, dan ontstaat echt samenleven: een leven samen, gebaseerd op respect en nieuwsgierigheid naar elkaar.
Waarom zulke thema’s belangrijk zijn
Activiteiten zoals het inspringtheater helpen de samenleving naar zichzelf te kijken. Ze creëren een veilige ruimte waar mensen kunnen praten over moeilijke onderwerpen , zoals angst, vooroordelen, misverstanden. Voor mensen die nieuw zijn in België is het een kans om zich gehoord te voelen. En voor Belgen is het een mogelijkheid om hun land te zien door de ogen van nieuwkomers.
We hebben allemaal dit soort gesprekken nodig. Integratie betekent niet dat alleen nieuwkomers zich moeten aanpassen. Het is een proces waarin beide kanten leren elkaar te begrijpen, verschillen te respecteren en gemeenschappelijke punten te vinden.
Mijn persoonlijke conclusie
Na het inspringtheater heb ik één eenvoudige gedachte meegenomen: als we bereid zijn om onze gevoelens te delen, moeten we dat doen. Een mens begrijpt een ander mens via emoties en eerlijkheid, ongeacht nationaliteit. Openstaan voor de gedachten, ervaringen en kwetsbaarheid van anderen dat is wat ons echt verbindt. En misschien is dat precies waar samenleven in diversiteit begint.
