Iedere week laten we een collega aan het woord over wat hen bezighoudt, op het werk of thuis, wat hen inspireert,... Deze week heeft Rie, stafmedewerker zorgzame samenleving-armoede, het over hoe ze het zomaar dansen mist en wat meditatie voor haar betekent.
De zon schijnt volop.
Ik zit al maanden op dezelfde plek, achter mijn computer, in mijn werkkamer. Vroeger was dit enkel meditatiekamer. Buiten speelt er luide muziek, terwijl ook het geluid van een slijpschijf scherp binnen sliert.
Vanochtend startte ik de dag met ‘Morgenstond heeft goud in de mond’ Iedereen die zin heeft, springt binnen in de Zoomkamer. In een half uurtje doen we samen (elk in zijn kot) een aandachtstechniek, die ieder daarna kan toepassen in het dagelijks leven. Helemaal niet ingewikkeld en toch efficiënt. Vandaag was het ‘in de hoek gaan staan’. Hilarisch als je bedenkt dat dit in mijn kindertijd een straf was. Nu ga ik uit vrije wil en met veel plezier af en toe kort stil staan.
Elke dag, een aantal keren, kort, je aandacht naar binnen brengen en je bewust worden van je eigen lichaam en geest. Het helpt om minder spanning op te bouwen en gezonder, frisser achter de computer te werken. Zelf ben ik al meer dan 30 jaar met meditatie bezig. En ondertussen is het wetenschappelijk aangetoond dat meditatie een positieve invloed heeft op de hersenen, en dus op je leven én je gezondheid. Ik merk dat ik telkens blij word, als ik dat hoor benoemen. Erkenning?
En dat herinnert me aan het gemis dat ik voel dat ik niet meer kan dansen. Zomaar, zonder schroom, voluit dansen, samen met anderen. Dansen is voor mij altijd een vorm van expressie en meditatie geweest. Loslaten, letterlijk ont-spannen en tegelijk heel veel energie krijgen. Zalig! En na het dansen, even stil zitten en je energie voelen wervelen in je lijf. Oh wat mis ik het om dat samen met anderen gewoon te kunnen doen. Terwijl ik dit schrijf voel ik bijna letterlijk de herinnering in mijn lijf. Dus toch maar even in mijn meditatiekamer met mijn draadloze muziek-oordopjes? (Heb je ondertussen de muziek al beluisterd via de link, gedanst?)
Zorgen voor balans in mijn leven is een rode draad. Ik hou van bewegen en stil zitten, ik hou van muziek en stilte, ik hou van mensen en alleen zijn, ik hou zowel van een friet uit de frituur als van een lekkere maaltijd op restaurant. In een tijd van polarisatie, waar nogal wat mensen de neiging hebben om extreem één kant te kiezen, merk ik dat dit niet echt iets voor mij is. Ik ben eerder een verbindingsmens. En daar ben ik content mee.
Rie, mei 2021