Mensen met een migratieachtergrond worden er vaak - soms expliciet, soms subtiel - aan herinnerd dat ze tweederangsburgers in onze samenleving zijn. De impact van deze herhaalde kwetsuren leidt tot wat klinisch psychologe Birsen Taşpınar ‘racismepijn’ noemt. Zij onderzocht de impact hiervan op gezinnen, en vooral op ouders. Hoe gaan zij om met racismepijn? Met de kwetsuren van zichzelf én van hun kinderen? Hoe werken onverwerkte ervaringen uit het verleden door?
In haar boek ‘De pijn diep vanbinnen’ (2025) laat ze tientallen mensen van kleur aan het woord die hierover getuigen: over de angst om niet aanvaard te worden zoals ze zijn, of niet als waardig gezien en behandeld te worden. Zoals een kind onveilig gehecht kan zijn aan de ouder, kan het ook onveilig gehecht zijn aan de samenleving.
Hoe kunnen we daar als samenleving mee omgaan? Birsen Taşpınar is ervan overtuigd: wanneer je met die pijn in verbinding gaat, kan je ook groeien. “Pijn wordt vaak tussen generaties doorgegeven, maar liefde, veiligheid en hechting worden dat ook [...] We kunnen het verleden veranderen als je er op een andere manier naar kijkt.”
Het is een thema dat haar nauw aan het hart ligt: ze is geboren in Turkije en verhuisde naar België toen ze 2 jaar was. Het is een belangrijk aspect van haar identiteit, “en pijn is daar onvermijdelijk een onderdeel van.”
Tijdens deze ‘Op de Sofa’ geeft Birsen Taşpınar, in gesprek met Nathalie Van Leuven, een pleidooi voor meer zorgzaamheid, bewustzijn, verbondenheid en dialoog. Om vanuit onze kwetsbaarheden te zoeken naar dat wat ons verbindt met elkaar en met de samenleving waarin we leven.
Welkom op de andere Sofa-avonden dit voorjaar:


